علی‌دایی"با سیاست"،حسین‌رضازاده"در سیاست"

به گزارشخبرنگار،حسین رضا زاده و علی دایی دو ورزشکار محبوب ایرانی از دیار اردبیل هستند که هر کدام توانسته اند برای خود اسم و رسمی در عرصه های مختلف داشته باشند.

یکی از مشترکات این دو ورزشکار، تعلق به طبقه متوسط جامعه است که همین مساله، هر لحظه بر محبوبیت این دو ورزشکار افزوده و اردبیلی ها نیز با نصب تصاویر این دو در مغازه ها و محافل مختلف، به نحوی، ارادت خود را به این ورزشکاران نشان می دهند.

اما در نهایت این دو ورزشکار با یکدیگر، تفاوت هایی نیز دارند که نگاه به عرصه سیاسی، یکی از تفاوت های اساسی بین این دوست.

علی دایی و جمله طلایی "سیاست؛ هرگز"

اگر گذری در خیابان های شهر داشته باشیم تصاویر علی دایی را در اکثر مغازه ها و حتی شیشه ماشین های بسیباری از اهالی می توان دید. محبوبیت او در بین اردبیلی ها مثال زدنی است.

به جرات می توان گفت که آقای گل جهان در دلهای شهروندان اردبیلی و حتی در دل اکثرایرانیان نیز آقایی می کند و در گپ و گفت با این مردم همگی به تمجید از اسطوره بی بدیل ورزش کشور می پردازند.

اما این محبوبیت نه بخاطر 109 گل زده ملی است، نه بخاطر جام های متعدد، و نه هر چیز دیگر، بلکه محبوبیتی است که از ویژگی های منحصر به فرد شخصیتی او ناشی می شود.

پشتکار و جدیت در کنار تعصب در کار، از نکات بارز شخصیتی علی دایی است.

اگر نگاهی به دوران بازی دایی در میادین فوبتال داشته باشیم، شور و هیجان در بازی های او خودنمایی می کند و در این میان بازی با گوام یا کره جنوبی و یا آلمان برایش زیاد فرقی ندارد و در همه بازی ها با تعصب به میدان می رود.

البته این جدیت را در عرصه مربیگری و حتی در زندگی غیر ورزشی او نیز می توان به عینه دید.

از امتیازات بارز دیگر دایی می توان به حق طلبی و زیر بار حرف زور نرفتن او اشاره کرد. اگر نگاهی به اختلافات او با افراد مختلف از جمله رئیس فدراسیون فوتبال، مدیر عامل سابق پرسپولیس و مربیان برخی تیم ها و ... داشته باشیم متوجه خواهیم شد که او تا زمان اثبات واقعیت ماجرا دست از تلاش بر نمی دارد و همین خصیصه بر محبوبیت او نیز افزوده است.

شخصیت کاریزما، تحصیلات عالی، دست به خیر بودن، حمایت از جوانان چه در عرصه ورزشی و چه در عرصه های غیر ورزشی و بسیاری از مسائل دیگر چهره ای محبوب از دایی ساخته است.

بر اساس آنچه که می گویند، وصیت پدر، خط قرمز دایی برای ورود به عرصه سیاست است.

علی دایی از جمله افرادی است که هیچ گاه تمایلی از خود برای حضور در عرصه سیاست نشان نمی دهد.

البته بودند افرادی که در انتخابات مختلف با گرفتن عکس یادگاری با دایی او را از حامیان خود معرفی می کردند و احتمالا در آینده ای نزدیک باز شاهد زدن پوستری با این مضمون از سوی کاندیداهای مجلس باشیم.

اما آن چیزی که همه از علی دایی می دانند این است که دایی از هیچ شخصیت سیاسی حمایت نکرده و احتمالا نخواهد کرد.

دایی بارها در مصاحبه های خود گفته که من به وصیت پدرم با جان و دل عمل می کنم و اصلا وارد سیاست نمی شوم و همین جمله کافی است که مردم  بسیاری از موضوعات سیاسی مرتبط با شهریار را شایعه ای بیش ندانند.

 در دوره هشتم مجلس شورای اسلامی، حضور دایی در صحن مجلس، باعث مطرح شدن سئوالات زیادی در خصوص احتمال کاندیداتوری وی در مجلس شد، که او در جمع خبرنگاران پارلمانی، با یادآوری وصیت پدر مرحومش، اعلام کرد که هیچگاه وارد سیاست نخواهد شد.

هرچند او وارد سیاست نشده است، اما همیشه سیاست با او کار داشته است و موضوع برکناری او در تیم ملی به دستور رئیس جممهور وقت و نیز بعضی برخوردهای دیگر، از همین جنس است.

دایی به گفته بسیاری از چهرهای موفق کشور، می داند که در چه موقعیتی، چه رفتاری از خود داشته باشد و همین مساله، باعث شده است او محبوب ترین فرد، برای هر اردبیلی و تعداد زیادی از ایرانیان باشد.

هنوز خیابانهای اردبیل را که بگردید، خواهید دید این شهر کاملا رنگ و بو و طعم محبوبیت علی دایی دارد و این مساله را هیچ گردشگر و مسافری، نمی تواند کتمان کند.

رضا زاده؛ پله پله از ورزش به سیاست

دوست داشتنی ترین قهرمان با جاذبه سادگی در صورتی که همواره عنوان ارزشمند "پهلوانی" را نیز برای خود داشته است.

هر چند تمام رکوردهای رضازاده توسط "الکسی لوچف" روس در همین اواخر زده شد اما  این ورزشکار همچنان برای ایرانی ها محبوب، پهلوان و همان قویترین مرد جهان است. چرا که تا مدتها بعد از شکوفایی او، هیچ کس جرات نمی کرد به رکوردش، نگاه کج داشته باشد.

او از یک زندگی ساده و مردمی بیرون آمد و تلاش هایش بود که باعث شد، بعد از موفقیت در استرالیا، راههای موفقیت در ورزش و حتی تحصیل رایکی بعد از دیگری طی کند.

مدال‌های مختلف جهانی، آسیایی و المپیک از رضازاده چهره ای محبوب و دوست داشتنی ساخته است.

"یا ابالفضل" تکیه کلامی است که در هر وزنه ای باید از زبان رضازاده شنیده می شد. و همین مساله باعث شده است تا بیشتر مردم ایران، به همه ویژگی اردبیلی ها، ارادت به حضرت ابالفضل را نیز، اضافه کنند. او حتی نام فرزند خود را در گیر و دار نامهای عجیب و غریب این سالها، ابالفضل می گذارد.

پیشنهادهای مختلف از ترکیه و یونان و رد این پیشنهادات از سوی رضازاده محبوبیت دوچندان را برای او رقم زد هر چند شایعاتی نیز در این خصوص مطرح بود.

اما در کنار این مسائل حواشی مربوط به علی حسینی وزنه بردار سنگین وزن استان، حضور در تبلیغات رسانه ای و ..، از مسائلی بود که رضازاده را به چالش کشاند. هرچند رضا زاده در برابر ادعاهای مختلف، از خود دفاع کرده است، اما در نهایت  این مساله؛ یکی از تفاوت های او با علی دایی در خبرسازیهای رسانه ای بود.

مردم اردبیل معتقدند هر ورزشکار موفقی باید دست دیگر ورزشکاران و استعدادهای استان را گرفته و به آنها در طی مدارج پیشرفت، کمک کند.

در عین حال این ورزشکار یک تفاوت اساسی دیگر با علی دایی دارد و آن همان عرصه سیاست است.

در جریان انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم، اعلام شد که رضا زاده از احمدی نژاد حمایت می کند. او  گفته بود که به دلیل علاقه قلبی به احمدی نژاد مسئولیت افتخاری ستاد ورزشی او را بر عهده می گیرد.

او که از دکتر احمدی نژاد به عنوان قوی ترین مرد جهان در عرصه سیاست نام می برد، نمره عملکردی دولت نهم در عرصه ورزش را 18 داد.

قبل از احمدی نژاد و در زمان کاندیداتوری جاسبی برای ریاست جمهوری نیز، تصاویر این کاندیدا در کنار جهان پهلوان منتشر شد.

اما حضور رضازاده در عرصه سیاست به اینجا ختم نشد.

او که رئیس فدراسیون وزنه برداری بود در انتخابات دور چهارم شورای شهر تهران به عنوان کاندیدا شرکت کرد و اتفاقا در این عرصه هم موفق شد.

حالا رضا زاده هم در عرصه ورزش مربیگری می کند و هم وارد سیاست شده است. اما بر عکس او، علی دایی صرفا در عرصه مربیگری فعال است و ترجیح می دهد از قدرت ورزشی و محبوبیت ویژه خود برای پیشبرد امور مربوط به خود استفاده کند.

حالا رضا زاده در درون سیاست راه می رود و علی دایی در خارج از سیاست و البته کاملا با سیاست.

انتهای پیام/م