به گزارش سبلانهبه نقل ازشکوه فرهنگ، اينجا "تالار وحدت" تهران نيست؛ اين نمايش هم تئاتر "دورهمى زنان شكسپير" نيست؛ اينجا "تالار هتل احسانى" نمين است، تعدادى از جوانان با استعداد و خوش‌ذوق نمينى دورهم جمع شده‌اند و مشغول نمايشنامه خوانى نمایشنامه‌ای به نام "عنكبوت سياه" به نويسندگى "سعيد افخمى" هستند. نمایشنامه‌ای به سبك پست‌مدرن و با موضوع زن و دیدگاه‌های فمینیستی.
صرف‌نظر از جنبه‌های فنى و كيفى كار-كه انصافاً هم كار خوبى از آب درآمده بود- تلاش و جديت "سعيد افخمى"و عوامل گروهش (گروه هنرى صحنه) ستودنی است، شهرى كه هیچ‌گونه امكانات فرهنگى و تفريحى ندارد و تنها نام "فرهنگى" بودن را با خود به يدك می‌کشد حرکت‌هایی ازاین‌دست خود نوعى تابوشكنى محسوب می‌شود.
بله؛ تابوشكنى؛ جوان نمينى در نبود امكانات در شهرش و همچنين وجود محدودیت‌های فراوان، جايى براى بروز استعدادهايش و انتقال اندیشه‌هایش ندارد و مجبور است همه‌ی آن جه در افكارش جريان دارد را در تاريكخانه ذهنش تلنبار كند و جه بسا بعد از مدتى به فراموشى بسپارد. شهرى كه حتى يك پارك ساده براى جمع شدن چند نفر ندارد، موجبات فروپاشى و اضمحلال فكرهاى نو و بديع را فراهم خواهد كرد.
اما اينكه چند جوان با تلاش و همت ستودنى خود، به‌تنهایی تمام بار فرهنگى يك شهر را به دوش کشیده‌اند مطلبى درخور تأمل و تفكر است. حركتى كه اين جوانان در چنين فضاى محدود و بسته کرده‌اند، هزاران بار ارزشمندتر است از بازى "بهاره رهنما" و "مهناز افشار"ها در نمايش تئاتر "دور همى زنان شكسپير"...
نمين؛ شهر من؛ شهر ما، در دوران نابسامانى ازلحاظ فرهنگى قرار دارد، همین‌که عضو شوراى شهر، روانه شدن جوانان نمين به شهر اردبيل براى تخلیه‌ی افكار و اندیشه‌شان را فاجعه‌بار خوانده است، مهر تأييدى است بر اين ادعا كه تنها چيزى كه مسئولان شهر کمتر به فكر آن بوده‌اند، جنبه‌های فرهنگى و اجتماعى شهر بوده است.
یادداشت از پیام نگهبان
انتهای پیام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد