سرویس: گروه شهرستانی
کد خبر: 74435
|
13:50 - 1396/10/25
نسخه چاپی

صاحبان نعمت از نعمت محرومند؛

آبادی فاقد آب، برق، تلفن و گاز در استان اردبیل+تصاویر

آبادی فاقد آب، برق، تلفن و گاز در استان اردبیل+تصاویر
27 خانوار ساکن در سه قشلاق "طالب"، "پشته" و "زاخر" مشگین‎ شهر که در خانه هایشان خبری از آب لوله کشی، تلفن و حتی سیم های برق نیست، از سال 90 تاکنون در تلاشند با برخورداری از نعمت برق، آب، تلفن و شاید گاز محرومیت را از چهره این منطقه بزدایند اما هنوز موفق نشده‌اند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌مابه نقل ازسفیرمشکین، روستای کنچوبه در 40 کیلومتری شهر مرادلوی شهرستان مشگین‌شهر  15 قشلاق با آمار جمعیتی متفاوت را در دل خود جای داده که برخی از این قشلاق‌­ها از خدمات اولیه و امکانات مورد نیاز جهت گذران چرخه زندگی برخوردارند و برخی دیگر با وجود همجواری با این قشلاقات پس از قریب به چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی فاقد آب، برق و تلفن است و همچنان چشم انتظار عنایت مسئوولان این شهرستان و استان اردبیل برای رفع مشکلات هستند.

 سه قشلاقِ "طالب"، "پشته" و "زاخر" از جمله قشلات روستای  کنچوبه مشگین شهر هستند که با  27 خانوار و جمعیت 106 نفری از ابتدائی­­­ترین خدمات زندگی نیز بی­‌بهره­‌اند و این مردمان در حصار فریادهایِ بی صدای خود روزگار پر مشقتی را سپری می­‌کنند؛از جمعیت 106 نفری این سه قشلاق 80 نفر شاغل و 26 نفر دانش آموزند؛ آنها خود می‌­سازند و تولید می­‌کنند و به حد نیاز مصرف می‌کنند.

27 خانوار ساکن در سه قشلاق  "طالب"، "پشته" و "زاخر" مشگین‎ شهر که در خانه هایشان خبری از آب لوله کشی، تلفن و حتی سیم های برق نیست، تکیه گاهشان بازوانشان است و یاورشان خدا؛ تنها منبع درآمد مردمان این منطقه باغات و دام­‌هایشان است که به سختی هزینه زندگی آنها را تأمین می­‌کند؛ مردمانی که از سال 1390 تاکنون در تلاشند با برخورداری این منطقه از نعمت برق و آب و تلفن و شاید گاز چهره محرومیت را از چهره این منطقه بزدایند اما هنوز موفق نشده‌اند و  بعد از سال­‌ها تلاش سهم آنها از دستاوردها تنها، دریافت کد آبادی است.

 

*فاصله رنج بی‎آبی تا آب شرب سالم فقط 500متر/ مسئولین دریابند

27 خانوار ساکن در سه قشلاق  "طالب"، "پشته" و "زاخر" مشگین‎ شهر می گویند: اتحاد و یکرنگی و همدلی مردم منطقه است که آنها را سرِ پا نگه داشته است اما آنها از مسئولین گله مندند.

اهالی می گویند در حالی است که مسئولین محترم آب و فاضلاب روستایی به راحتی می‌توانند با حفر 10 متر به قنات آب شرب دست یابند و با طی مسافت 500 متری مردم محروم این منطقه را از نعمت الهی سیراب کنند همچنان مردمان این منطقه از بی­‌آبی رنج می­‌برند و  آب شرب این منطقه با وسیله­‌های نقلیه از روستاهای و قشلاق‌های همجوار تأمین می­‌شود، آبی که در کالن­‌های غیربهداشتی حمل می شود. 

 

*یک خانه یک موتور برق/ خبری از خدمات اداره برق نیست

 زندگی  پر تلاش  27 خانوار ساکن  قشلاق  "طالب"، "پشته" و "زاخر"  گرچه  توام با سختی اما پر تلاش ادامه دارد؛ هر خانوار روشنایی خانه اش را با موتور برقی تأمین می­‌کند، موتورهایی که با صدای هولناک خود جای صحبت­‌های جمع خانوادگی را ربوده و صدای سکوت شبانه را با صدای مهیب خود پر کرده است.

اهالی می­‌گویند: اداره برق جهت خدمات­ دهی سرشماری کرده است اما خبری از خدمات نشده است؛ دل آزرده  ادامه می دهند نمی‌دانیم از کدامین کتاب قانونی بهره گرفته می­‌شود، از کتاب قانونی که حق داشتن برق را برای هر 5 خانوار صادر کرده است!؟

می گویند: برق نداریم ، اما  دکل برق فشار قوی در یک کیلومتری این منطقه واقع شده و به راحتی می‌توان این منطقه را از نعمت برق بهره‌مند کرد؛ حال چرا این یک کیلومتر  برق کشی نزدیک چهار دهه زمان برده  الله اعلم ؛ دلیلش را باید از مسئولین پرسید ما که راه به جایی نبردیم.

27 خانوار ساکن در این منطقه از ارائه نشدن خدمتی دیگر نیز گله مندند؛ انها می گویند نه تلفن داریم و نه آنتن دهی؛ در صورت بروز سانحه­‌ای نه اورژانسی به دادمان می­‌تواند برسد نه آتش نشانی و نه امکانات دیگری. نه آبی برای خاموش کردن آتش داریم و  نه زنگی برای فریادرسی.

اهالی تشریح می­‌کنند در سال­‌های گذشته  استاندار و سازمان توسعه روستایی مکاتباتی با ادارات خدمات برای حل  مشکلات  این قشلاقات انجام دادند، اما باز هم همه چیز فراموش شد.

*دانش ­آموزان کانکسی و خطر سقوط به رودخانه 

26نفرند و با تمام وجود باور دارند که حق تعلیم و تربیت دارند، اما برای رسیدن به این حق هر روز باید خطراتی را به جان بخرند؛ سرویسِ مدرسه­‌شان در روزهای ابری، برفی، تابستانی نیسانی است که تنها مسافت راه را تا نصفِ مقصد طی می­‌کند، دمِ رودخانه­‌ای پیاده می­‌شوند، خطر سیل همیشه در کمین این دانش­‌آموزان مظلوم و محروم این منطقه است، نه پلی هست از آن عبور کنند و نه وسیله­‌ای که آنها را از این سد معبر عبور دهد؛ دوش خیّرانی لازم است که آنها را از رودخانه عبور دهد تا به مدرسه­‌ برسند؛ مدرسه­‌ای که تنها یک اتاقک کانکس هست و عنوان مدرسه را یدک می­‌کشد. کلاسی که تنوع سطوح آموزشی دانش­‌آموزان آنها را از کیفیت آموزشی باز می­‌دارد و تنها به طور کمیتی جلو می­‌روند.

 اینها تنها گوشه ای از مشکلات 27 خانوار ساکن در قشلاقات روستای کنچوبه  مشگین شهر است که تمام تلاششان برای برخورداری از  خدمات اولیه  تنها به دریافت یک کدآبادی ختم شده و مردمان این آبادی بعد از قریب به 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، همچنان از موتور برق به جای نعمت برق، از آب چشمه به جای آب لوله کشی بهداشتی و از نفت و هیزم به جای گاز، از دوش مردان برای عبور از رودخانه به جای پل و ... برای رفع نیاز خود استفاده می‌کنند و البته همچنان چشم انتظار عنایت مسئولان برای رفع مشکلات هستند.

 

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد