به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلانمابه نقل ازسفیرمشکین، روستای کنچوبه در 40 کیلومتری شهر مرادلوی شهرستان مشگینشهر 15 قشلاق با آمار جمعیتی متفاوت را در دل خود جای داده که برخی از این قشلاقها از خدمات اولیه و امکانات مورد نیاز جهت گذران چرخه زندگی برخوردارند و برخی دیگر با وجود همجواری با این قشلاقات پس از قریب به چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی فاقد آب، برق و تلفن است و همچنان چشم انتظار عنایت مسئوولان این شهرستان و استان اردبیل برای رفع مشکلات هستند.
سه قشلاقِ "طالب"، "پشته" و "زاخر" از جمله قشلات روستای کنچوبه مشگین شهر هستند که با 27 خانوار و جمعیت 106 نفری از ابتدائیترین خدمات زندگی نیز بیبهرهاند و این مردمان در حصار فریادهایِ بی صدای خود روزگار پر مشقتی را سپری میکنند؛از جمعیت 106 نفری این سه قشلاق 80 نفر شاغل و 26 نفر دانش آموزند؛ آنها خود میسازند و تولید میکنند و به حد نیاز مصرف میکنند.
27 خانوار ساکن در سه قشلاق "طالب"، "پشته" و "زاخر" مشگین شهر که در خانه هایشان خبری از آب لوله کشی، تلفن و حتی سیم های برق نیست، تکیه گاهشان بازوانشان است و یاورشان خدا؛ تنها منبع درآمد مردمان این منطقه باغات و دامهایشان است که به سختی هزینه زندگی آنها را تأمین میکند؛ مردمانی که از سال 1390 تاکنون در تلاشند با برخورداری این منطقه از نعمت برق و آب و تلفن و شاید گاز چهره محرومیت را از چهره این منطقه بزدایند اما هنوز موفق نشدهاند و بعد از سالها تلاش سهم آنها از دستاوردها تنها، دریافت کد آبادی است.
*فاصله رنج بیآبی تا آب شرب سالم فقط 500متر/ مسئولین دریابند
27 خانوار ساکن در سه قشلاق "طالب"، "پشته" و "زاخر" مشگین شهر می گویند: اتحاد و یکرنگی و همدلی مردم منطقه است که آنها را سرِ پا نگه داشته است اما آنها از مسئولین گله مندند.
اهالی می گویند در حالی است که مسئولین محترم آب و فاضلاب روستایی به راحتی میتوانند با حفر 10 متر به قنات آب شرب دست یابند و با طی مسافت 500 متری مردم محروم این منطقه را از نعمت الهی سیراب کنند همچنان مردمان این منطقه از بیآبی رنج میبرند و آب شرب این منطقه با وسیلههای نقلیه از روستاهای و قشلاقهای همجوار تأمین میشود، آبی که در کالنهای غیربهداشتی حمل می شود.
*یک خانه یک موتور برق/ خبری از خدمات اداره برق نیست
زندگی پر تلاش 27 خانوار ساکن قشلاق "طالب"، "پشته" و "زاخر" گرچه توام با سختی اما پر تلاش ادامه دارد؛ هر خانوار روشنایی خانه اش را با موتور برقی تأمین میکند، موتورهایی که با صدای هولناک خود جای صحبتهای جمع خانوادگی را ربوده و صدای سکوت شبانه را با صدای مهیب خود پر کرده است.
اهالی میگویند: اداره برق جهت خدمات دهی سرشماری کرده است اما خبری از خدمات نشده است؛ دل آزرده ادامه می دهند نمیدانیم از کدامین کتاب قانونی بهره گرفته میشود، از کتاب قانونی که حق داشتن برق را برای هر 5 خانوار صادر کرده است!؟
می گویند: برق نداریم ، اما دکل برق فشار قوی در یک کیلومتری این منطقه واقع شده و به راحتی میتوان این منطقه را از نعمت برق بهرهمند کرد؛ حال چرا این یک کیلومتر برق کشی نزدیک چهار دهه زمان برده الله اعلم ؛ دلیلش را باید از مسئولین پرسید ما که راه به جایی نبردیم.
27 خانوار ساکن در این منطقه از ارائه نشدن خدمتی دیگر نیز گله مندند؛ انها می گویند نه تلفن داریم و نه آنتن دهی؛ در صورت بروز سانحهای نه اورژانسی به دادمان میتواند برسد نه آتش نشانی و نه امکانات دیگری. نه آبی برای خاموش کردن آتش داریم و نه زنگی برای فریادرسی.
اهالی تشریح میکنند در سالهای گذشته استاندار و سازمان توسعه روستایی مکاتباتی با ادارات خدمات برای حل مشکلات این قشلاقات انجام دادند، اما باز هم همه چیز فراموش شد.
*دانش آموزان کانکسی و خطر سقوط به رودخانه
26نفرند و با تمام وجود باور دارند که حق تعلیم و تربیت دارند، اما برای رسیدن به این حق هر روز باید خطراتی را به جان بخرند؛ سرویسِ مدرسهشان در روزهای ابری، برفی، تابستانی نیسانی است که تنها مسافت راه را تا نصفِ مقصد طی میکند، دمِ رودخانهای پیاده میشوند، خطر سیل همیشه در کمین این دانشآموزان مظلوم و محروم این منطقه است، نه پلی هست از آن عبور کنند و نه وسیلهای که آنها را از این سد معبر عبور دهد؛ دوش خیّرانی لازم است که آنها را از رودخانه عبور دهد تا به مدرسه برسند؛ مدرسهای که تنها یک اتاقک کانکس هست و عنوان مدرسه را یدک میکشد. کلاسی که تنوع سطوح آموزشی دانشآموزان آنها را از کیفیت آموزشی باز میدارد و تنها به طور کمیتی جلو میروند.
اینها تنها گوشه ای از مشکلات 27 خانوار ساکن در قشلاقات روستای کنچوبه مشگین شهر است که تمام تلاششان برای برخورداری از خدمات اولیه تنها به دریافت یک کدآبادی ختم شده و مردمان این آبادی بعد از قریب به 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، همچنان از موتور برق به جای نعمت برق، از آب چشمه به جای آب لوله کشی بهداشتی و از نفت و هیزم به جای گاز، از دوش مردان برای عبور از رودخانه به جای پل و ... برای رفع نیاز خود استفاده میکنند و البته همچنان چشم انتظار عنایت مسئولان برای رفع مشکلات هستند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد