به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌مابه نقل از صبح مغان، اسماعیل سروی در یادداشتی نوشت: مقام معظم رهبری پارسال و امسال به مناسبت هفته منابع طبیعی و روز درختکاری، در اقدامی ارزشمند و قابل تامل و برای نخستین بار اقدام به کاشت چند درخت میوه کردند. اقدامی ارزشمند که متاسفانه سال قبل در هیاهوی انتخابات و روزمرگیها مورد بی مهری قرار گرفت.
بدون تردید و به یقین محیط زیست سالم، موجب نشاط اجتماعی و آرامش روانی می شود و نقش جدی در کاهش جرم و آسیبها و ناهنجاریها دارد.
از این رو، هر چه شاخص ارتقاء محیط زیست افزایش پیدا کند، شاخص جرم و ناهنجاری کاهش پیدا می یابد. زیرا سلامت و امنیت روانی جامعه در گرو محیطی امن، آرام و بانشاط است و قطعا محیط زیست زمینه ایجاد این آرامش را فراهم می کند و شرایط نابسامان محیطی افراد انسانی را به سوی بدبینی و پوچی می کشاند. این عامل به ویژه در قرن حاضر از موجبات اصلی پوچ گرایی و نهیلیستی است.
شاید قبل از این، کمتر به تأثیر محیط بر جرم پرداخته شده است اما می توان گفت که نظریه CPTED رهیافتی جدید است که سابقه ای طولانی دارد؛ این نظریه محصول دهه ی ۶۰ به بعد میلادی است.
کتاب معروف خانم جیکوبز با نام ” حیات و مرگ شهر های بزرگ، به واقع سرمنشاء آغاز تحقیقات در مورد تأثیر عوامل شهری فیزیکی و اجتماعی بر رفتار و تعاملات مردم آنها تلقی می شود.
وی از جمله کسانی است که نخستین بحث ها را در خصوص “زوال شهری” (Urban Decay) و ارتباط آن با جرم، انجام داده است.
با توجه به بالا رفتن خشونت، لزوم سیاست ها، برنامه ها و تدابیر پیشگیری از جرائم و ناهنجاریها بر همه مبرهن و آشکار است و یکی از راههای پیشگیری از جرم در کنار کارهای فرهنگی، احساس مسئولیت مدیران شهری، طراحی مبلمان شهری مناسب و مبتنی بر حقوق شهروندی میباشد که منجر به بهبود کیفیت زندگی شهروندان و زدودن خشونت و ناهنجاریها شود.
با این توصیف و با نگاهی گذرا به برنامه های مدیریت شهری در 10سال گذشته، نه تنها شاهد زیباسازی محیطی و چیدمان شهری نبوده ایم بلکه شاهد کاهش سرانه فضاهای سبز موجود به علت عدم رعایت اصول اولیه نگهداری و از بین رفتن درختان چندین ساله به علت هرس غیر اصولی نیز بوده ایم.
در طرف مقابل شاهد افزایش نابسامانیها، ناهنجاریهای اجتماعی و انواع خشونتها و بزهکاریها بوده ایم. اگر نگاهی کارشناسانه و منصفانه به وضعیت پارکها، معابر و در کل به وضیعت مبلمان شهری داشته باشیم متوجه بی مهری با شهر میشویم.
تجربه خوب شهرهایی مانند مراغه و اغلب شهرهای شمال کشور در کاشت درختان میوه در معابر، پارکها، بلوارها، محوطه اداری و آموزشی و اماکن عمومی و انتخاب درختان میوه متناسب با اقلیم و تبدیل شهرها به باغ شهر میتواند الگوی مناسبی برای احیای بافت خشن و تلطیف و دمیدن روح امید و زندگی برشهر باشد.
خاک ،آب و هوای مناسب و چهار فصل و آب فراوان فرصت مناسبی برای مدیریت شهری است تا با بسیج امکانات خود در هفته منابع طبیعی با الهام از اقدام مدبرانه مقام معظم رهبری و با انتخاب میوه های قرآنی و با برنامه ای سه ساله غم از چهره غم‌زده و زمخت شهر بزداییم و شهر را به باغ شهر میوه های بهشتی تبدیل نماییم. ان شاء الله....یک یاعلی میخواهد و عشقی که ما را میطلبد.
انتهای پیام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد