به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌ما، مرتضی سرهنگی پژوهشگر ادبیات پایداری صبح امروز در نشست تخصصی خاطره نویسی با رویکرد ادبیات اسارت که در سالن اجتماعات حوزه هنری استان اردبیل برگزار شد با بیان اینکه نوشتن بعد از جنگ در دنیا به یک سنت تبدیل شده است، گفت: وقتی جنگ تمام می شود و سربازان به خانه های خود برمی گردند و اسراء مبادله می شوند، آن وقت است که کاغذ و قلم ها برداشته شده و خاطرات نوشته می شوند.
وی با بیان اینکه ادبیات جنگ در دنیا گونه ای شناخته شده است، گفت: خاطرات اسرای جنگی، انسانی ترین نوع ادبیات در جهان است.
سرهنگی با بیان اینکه ادبیات اسارت در واقع در برگیرنده دو نوع جنگ یک سرباز است، گفت: در بخش اول خاطرات سرباز در طول جنگ روایت می شود و در بخش دوم خاطرات اسارت است که تنها سلاح پیش روی یک سرباز گفتار وی است و در این میدان که بی دفاع است، نیازمند کمک. می شود.
وی با بیان اینکه دنیا این ادبیات را به قیمت گران بدست می آورد، گفت: هر نسلی که می آید چیزی به این دارایی می افزاید وآن را غنی تر می کند چراکه دیدگاه نویسنده در این ادبیات خیلی مهم است و این نویسنده است که می تواند با کنجکاوی در اعماق خاطرات یک اسیر، ناگفته ها را به زبان قلم در بیاورد.
پژوهشگر ادبیات پایداری در ادامه سخنان خود به تشریح ادبیات جنگ در کشورهای آلمان، روسیه و بوسنی پرداخت و گفت: در آلمان اعضای گروه 47 به خاطر تلاش هایشان جهت زنده نگه داشتن خاطرات و رشادت های سربازان در طول جنگ جهانی دوم، بارها جایزه نوبل را بدست آوردند.
وی با بیان اینکه در روسیه نیز اتحادیه نویسندگان جنگ تشکیل شده است، گفت: ادبیات پایداری ایران بی بدیل ترین نوع ادبیات جنگ در جهان است، چراکه جنگ ایران با سایر جنگ ها متفاوت است.
سرهنگی با بیان اینکه معنویت در رزمندگان ما در طول دوران اسارت مثال زدنی بود به طوری در اردوگاه های بعثی ها شدیدترین نوع شکنجه های جسمی و روانی را بر رزمندگان ما وارد می کردند ولی ایثارگران ما با نشان دادن ایمان راسخ خود، سفیران صلح و دوستی و صادرکنندگان پیام انقلاب در دوران اسارت بودند.
وی به اردوگاه های نگهداری اسرای رژیم بعث در ایران نیز اشاره کرد و گفت: در داخل نیز رفتار ایران با اسرای عراق در حد کمال بود، به طوری 10هزار اسیر عراقی بعد از پایان جنگ و مبادله اسرا در خواست پناهندگی کرده و در ایران ماندند و این در هیچ یک از جنگ ها دیده نشده است.
سربازان جنگ 20 ساله اند
پژوهشگر ادبیات پایداری در بخش دیگری از سخنان خود به همایش بزرگ ادبیات جنگ در بوسنی اشاره کرد و گفت: در این همایش جهانی که کشورهای المان، ایتالیا و روسیه نیز حضور داشتند، ادبیات پایداری ایران مورد توجه نویسندگان بزرگ ادبیات جنگ در جهان قرار گرفت.
وی با بیان اینکه درآن همایش مقاله من تحت عنوان سربازان جنگ تا ابد 20 ساله اند، عظمت رزمندگان ایرانی در طول دوران دفاع مقدس و دوران اسارت را در برابر جهانیان به تصویر کشید.
سرهنگی به همایش های بزرگداشت آزادگان در ایران اشاره کرد و گفت: این همایش ها بهترین فرصت برای شناسایی آزادگان دارای خاطره است.
وی از فوت 70 ازاده در سال گذشته خبرداد و گفت: این یعنی 70 کتاب از گنجینه های تمام نشدنی دفاع مقدس کم شد.
پژوهشگر ادبیات پایداری با بیان اینکه نویسندگان اردبیل به صورت خودجوش پیشگام ادبیات پایداری در کشور هستند از آنها خواست تا با شناسایی رزمندگان و آزادگان و ضبط و ثبت خاطرات این یادگاران دفاع مقدس، بر غنای ادبیات پایداری ایران به خصوص ادبیان اسارت بیفزایند.
ادبیات اسارت در واقع قیمت تمام شده جنگ است
سرهنگی در پایان سخنان خود با بیان اینکه هر کتاب خاطره از ازادگان در واقع شناسنامه ای برای افراد حول محور آزاده است ، گفت: ادبیات اسارت در واقع قیمت تمام شده جنگ است، چراکه در آن وقایعی به ثبت رسیده و شخصیت هایی شناسنامه دار می شوند که قبلا بر اثر غفلت جنگ نگاران دیده نشده اند.
وی به مرور خاطرات سرلشگر شهید حسین لشگری پرداخت و گفت: جنگ همواره ضد زندگی است و در این میان اسرای جنگی نیز در سخت ترین دوران زندگی خود به سر می برند چرا که حتی سالهای طولانی بعد از رهایی از بند اسارت نیز هنوز هم با کابوس ها و رنج های دوران اسارت زندگی می کنند.
انتهای پیام/ج
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد