به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلانما، سید مصطفی جمشیدی، فعال رسانه و کارشناس اجتماعی اردبیل در یادداشتی به مسئله بحران پاسخگویی در بین نمایندگان و کاندیدهای انتخاباتی پرداخته است.
میگویند روزی ملانصرالدین هنگام دادن علوفه به دام، انگشتر خود را در طویله گم میکند. بعد از اینکه متوجه گم شدن آن در طویله میشود، شروع به یافتن انگشتر مفقود شده در حیاط خانه میکند. میپرسند: ملا! انگشتر را در طویله گم کردهای، چرا حیاط خانه را جست و جو میکنی؟ ملا جواب میدهد: آخر طویله تاریک است!
داستان ملا، حکایت برخی از کاندیداهای مجلس یازدهم است. افرادی که با واهمه از پرداختن به اصل مساله، در پی تغییر زمین بازی، فرافکنی و فرار به جلو هستند. غافل از این که مساله به قوت خود باقی خواهد ماند.
اگر یک روی رسیدن به جایگاههای رفیع انتصابی و انتخابی، سرمستی از قدرت و داشتن اختیارات باشد، روی دیگرش پاسخگویی است. به ویژه در کارزار انتخابات مجلس که حرف اول و آخر را مردم میزنند. به نظر میرسد استان اردبیل در این زمینه با بحران جدی مواجه است؛ بحران پاسخگویی!
شورای عالی اصلاحطلبان استان که ۴ سال قبل با هزاران وعده و وعید، کیسه خود را از رای مردم انباشت، امروز برای جلوگیری از پس افتادن، دست پیش را گرفته و از رحم اجارهای و نامردی منتخبین سخن به میان میآورد و در تدارک سور جدیدی است! کاندیداهای سبزقبا و بنفش پوش دیروز، امروز از در مستقلین به صحنه وارد میشوند و درصدد تطبیق لحن و ادای خود با مقتضیات زمان هستند.
ماههاست که پورحسین در مغان کمحضور و بیرمق نشان میدهد. در گرمی اوضاع وخیمتر است! بعد از انصراف میرقسمت موسوی، نماینده گرمی در مجلس نهم از کاندیداتوری برای مجلس دهم، میرزاده هم این سنت ناصواب را تداوم بخشیده و با انصراف از ثبت نام، افکار عمومی را سرگشته و حیران به حال خود رها کرده است. مجید خدابخش هر منتقدی را به ادب و تقوا دعوت میکند و شاید در اردوگاه حامیان دولت، محمد فیضی تنها چهرهای باشد که به عهد خود پایبند مانده و به صراحت از گفتمان خود دفاع میکند. اردوگاه اصولگرایان نیز وضعیت مشابهی دارد. با این تفاوت که اکثریت قریب به اتفاق راستیها به سبب دوری چندین ساله از مسند قدرت، دوست دارند بیشتر در نقش منتقد و منجی ظاهر شوند.
انتخابات مجلس یازدهم چهره جدید ندارد و احتمال بروز پدیده نزدیک صفر است. نمایندگان فعلی و ادوار مجلس در کنار مدیران دیروز، نمیتوانند پشت شعارها و وعدههای رنگارنگ سنگر بگیرند و امکان بتسازی از این آقایان منتفی است. چه بهتر که خودشان پا پیش گذاشته و بیش از این بر بسته ماندن مشتهایشان اصرار نورزند. بدون هوچیگری و فارغ از مظلومنمایی و اسیر شدن در توهم تخریب و توطئه، با مردم بدون لکنت سخن بگویند تا بلکه گمشدهشان را بیابند.
انتهای پیام/آ