به گزارش سبلان ما، سوره بقره بزرگ‌ترین سوره قرآن، دومین سوره و از سورههای مدنی قرآن است که در جزء‌های اول، دوم و سوم جای دارد. نام‌گذاری این سوره به‌نام «بقره» به‌دلیل وجود داستان گاو بنی‌اسرائیل در آن است.
هدف عمده سوره بقره را هدایت انسان و اعلام این مسئله دانسته‌اند که انسان باید به همه آنچه خدا به وسیله پیامبرانش نازل کرده، ایمان بیاورد و تفاوتی میان رسولان او قائل نشود. سوره بقره را به لحاظ محتوا، سوره جامعی دانسته‌اند که هم از اصول عقاید سخن گفته و هم احکامِ مسائلِ عبادى، اجتماعى، سياسى و اقتصادى را مطرح کرده است. داستان آدم و فرشتگان، داستان‌هایی مربوط به بنی‌اسرائیل، داستان ابراهیم و زنده شدن مردگان و داستان طالوت و جالوت از جمله داستان‌ها و روایات تاریخی سوره بقره است.
آیة‌الکرسی، آیه آمن‌الرسول، آیه قبله و بلندترین آیه قرآن، (آیه ۲۸۲) جزو سوره بقره هستند. در روایتی از پیامبر(ص) آمده سورهٔ بقره بافضیلت‌ترین سوره قرآن و آیة الکرسی بافضیلت‌ترین آیه آن است.
محل و ترتیب نزول
سوره بقره جزو سورههای مدنی و در ترتیب نزول، هشتاد و هفتمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، دومین سوره است و در جزء‌های اول، دوم و سوم قرآن جای دارد. سوره بقره بعد از سوره مطففین و قبل از سوره آل عمران، به عنوان اولین سوره‌ای دانسته شده که در مدینه بر پیامبر نازل شد.
آیات یک الی پنج سوره بقره؛
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
الم﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
الف، لام، ميم (١)
ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ ﴿٢﴾
در [وحی بودن و حقّانیّت] این کتابِ [با عظمت] هیچ شکی نیست؛ سراسرش برای پرهیزکاران هدایت است. (۲)
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ ﴿٣﴾
آنان که به غیب ایمان دارند و نماز را بر پا می دارند و از آنچه به آنان روزی داده ایم، انفاق می کنند. (۳)
وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿٤﴾
و آنان که به آنچه به سوی تو و به آنچه پیش از تو نازل شده، مؤمن هستند و به آخرت یقین دارند. (۴)
أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥﴾
آنانند که از سوی پروردگارشان بر [راهِ] هدایت اند و آنانند که رستگارند. (۵)
از آنجائيكه اين سوره بتدريج و به‌طور متفرق نازل شده، نمى‌توان غرض واحدى كه مورد نظر همه آياتش باشد در آن يافت، تنها مى‌توان گفت كه قسمت عمده آن از يك غرض واحد و چشم‌گير خبر مى‌دهد و آن عبارتست از بيان اين حقيقت كه عبادت حقيقى خداى سبحان باين است كه بنده او به‌تمامى كتاب‌هایي‌كه او به‌منظور هدايت وى و بوسيله انبيا نازل كرده، ايمان داشته باشد.
در اين سوره علاوه بر بيان حقيقت نامبرده، كفار و منافقين، تخطئه و اهل كتاب ملامت شده‌اند، كه چرا ميانه اديان آسمانى و رسولان الهى فرق گذاشتند؟ و در هر فرازى به‌مناسبت عده‌اى از احكام از قبيل برگشتن قبله از بيت المقدس بسوى كعبه و احكام حج، وارث، روزه و غير آن را بيان کرده است.
متقين عبارتند از مؤمنين، چون تقوى از اوصاف خاصه طبقه معينى از مؤمنين نيست و اينطور نيست كه تقوى صفت مرتبه‌اى از مراتب ايمان باشد كه دارندگان مرتبه پائين‌تر، مؤمن بى‌تقوى باشند و در نتيجه تقوى مانند احسان و اخبات و خلوص يكى از مقامات ايمان باشد بلكه صفتى است كه با تمامى مراتب ايمان جمع مي‌شود، مگر آنكه ايمان، ايمان واقعى نباشد.
دليل اين مدعا اين است: خدايتعالى دنبال اين كلمه، يعنى كلمه (متقين)، وقتى اوصاف آن‌را بيان مى‌كند، از ميانه طبقات مؤمنين، با آن‌همه اختلاف كه در طبقات آنان است، طبقه معينى را مورد نظر قرار نمي‌دهد و طورى متقين را توصيف نمي‌كند كه شامل طبقه معينى شود.
و در اين آیات كه حال مؤمنين و كفار و منافقين را بيان مى‌كند از اوصاف معرف تقوى، تنها پنج صفت را ذكر مى‌كند و آن عبارتست از ايمان به‌غيب و اقامه نماز و انفاق از آنچه خداى سبحان روزى كرده و ايمان به آنچه بر انبيای خود نازل فرموده و به‌تحصيل يقين به آخرت و دارندگان اين پنج صفت را با اين خصوصيت توصيف كرده است.
انتهای خبر/ ج
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد