به گزارش سبلان ما، تقی اکبری عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی در یادداشت خود به روز علم در خدمت صلح و توسعه پایدار پرداخت و نوشت: ماهیت علم صلح طلبی است و از ابتدا هم علم برای خدمت به بشر و تأمین رفاه انسان و عامل همبستگی در توسعه کشورها مطرح بود.
سواد علمی ارتباط مستقیمی با توسعه شهرها و کشورها دارد و در واقع یکی از مؤلفه‌های توسعه است.
علم در دوره قبل از رنسانس تنها برای علم بود و این تعریف ذاتی علم در آن دوران ارزشمند بود اما بعد از رنسانس بود که علم ماهیت واقعی خود را از دست داد و در خدمت قدرت قرار گرفت بطوریکه از توانمندی‌ها و نشانه‌های قدرت نمایی کشورها محسوب شد. از آنجا بود که خطرات علم خود را در جامعه نشان داد، به‌طوریکه امروز در جنگ غزه آن را مشاهده می‌کنیم.
تولید هواپیماهای جنگی، تانک و سلاح مخرب نتیجه علم مخرب است که حاصل آن نیز کشتار مردم بی‌دفاع و بی‌گناه در سراسر جهان است.
بعد از سال 1945 کنوانسیون‌های بین‌المللی متعددی در راستای مهار علم مخرب تصویب شدند اما به دلیل اینکه پنج ابرقدرت جهانی تصمیم گیرنده نهایی بودند این کنوانسیون‌ها نتوانستند در خصوص برقراری صلح کارایی داشته باشند.
از کنوانسیون‌های بین‌المللی منع گسترش سلاح‌های کشتار جمعی، سلاح‌های شیمیایی و غیره سوء استفاده شدو تصمیمات دولت‌ها نیز در اینخصوص نتیجه‌بخش نشد.
با ورود هوش مصنوعی به تجهیزات نظامی و توسعه سلاح‌های خودراهبر امروز عرصه را بر جنگ‌های فرازمینی گشوده است و ابرقدرتها به سمت ایجاد جبهه‌های جدیدتر برای اعمال حکمرانی خود در جهان هستند که قطعا نتیجه آن نیز کشتار بیشتر مردم در سراسر جهان خواهد بود.
اما در فلسفه بحث خرد و حکمت مطرح است و انسان زمانی با بهرمندی از علم به سمت تعالی رهنمون خواهد شد که توازن علمی در جهان برقرار شود. وقتی توازن علمی در جهان حکمفرما شد صلح هم پدیدار خواهد شد و آن موقع است که از اسلحه و ماشه بر بالای سرها خبری نخواهد بود.
بنابراین اگر علم در خدمت مقاومت قرار گیرد آن موقع ابرقدرتها زورگویی را کنار گذاشته و به دنبال تعامل با کشورها خواهند بود از این رو علم در خدمت جبهه مقاومت می‌تواند صلح آفرین شود و این از جنبه‌های مثبت علم است
دیپلماسی علمی امروز یکی از راهکار صلح پایدار در جوامع است بنابراین باید به سمت توازن علمی پیش برویم تا از قدرت بازدارنده برخوردار شویم.
امروز سازمان‌های بین‌المللی همچون یونسکو باید تسهیلگر علم در مناطق مختلف جهان شوند تا با اشتراک‌گذاری علم در کشورهای ضعیف آنها را در عرصه علم و دانش توانمند کنند تا صلح پایدار در جهان حاکم شود و تنها در این صورت است که از تخاصم و جنگ و درگیری بین جوامع بدور خواهیم بود.
پرورش عالمان در خدمت صلح نیز از راهکارهای برقراری صلح در جهان است چراکه علم فضیلت محور و اخلاق محور حلقه مفقوده بشریت است.
انتهای خبر/ ج
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد