به گزارش سبلان ما ، حسین بشیری گیوی جامعه‌شناس اردبیلی در یادداشت خود به موضوع آب مایه حیات بشر پرداخت و نوشت: آبادانی هر جامعه به ذخیره آب موجود در آن جامعه بستگی دارد. این بزرگ‌ترین نعمت خداوند بدون هیچ منتی در اختیار بشریت قرار گرفته است و مایه حیات و مبنای طبیعت است. جغرافیای ملل به شکلی است که برخی نقاط دارای آب‌وهوای خشک، نیمه‌خشک، معتدل می‌باشد. ایران کشوری است که در آب‌وهوای نیمه‌خشک قرار دارد. لزوماً در مناطق نیمه‌خشک، آب مهم‌ترین مایه حیات هست که باید با مدیریت و علم روز همه شهروندان در ذخیره آب مشارکت داشته باشند.
یکی از منابع مهم آبی نزولات جوی به‌صورت باران و برف است همه‌ساله نزولات جوی بدون برنامه‌ریزی و بدون ذخیره در جامعه رها می‌شود. نزولات جوی در بیشتر جای‌جای شهرها از بام خانه‌ها و مغازه‌ها از کوچه‌ها و خیابان‌ها به سمت جوی‌ها و از طریق جوی به کانال‌های فاضلاب هدایت می‌شوند. در واقع بشریت منبع عظیم آب مایه حیات را از بین می‌برد. در خوش‌بینانه‌ترین حالت نزولات جوی به بخار تبدیل می‌شود و دوباره بدون اینکه ذخیره شود و از این طلای سفید استفاده لازمی برده شود از دست بشریت خارج می‌شود و مسئولان و کارشناسان هرسال گزارش می‌دهند که سفره‌های زیرزمینی و منابع آبی کشور در حالت تهدید قرار گرفته است.
چندی پیش درباره هدر رفت نزولات جوی بحث می شد و در آن جلسه تصمیم گرفتیم در این باره پیشنهادهایی به شهروندان ارائه کنیم تا شهروندان فرهنگ ذخیره آب را در جامعه نهادینه کنند و به سادگی از کنار این نعمت خدادادی عبور نکنند.
یکی از ساده‌ترین راه‌های ذخیره نزولات جوی ذخیره آب در سفره‌های زیرزمینی است. در بسیاری از بام‌ها و حتی حیاط‌های منازل با لوله‌های پروفیل نزولات جوی را به جوی‌های کوچه و خیابان هدایت می‌کنند. در حالی که می‌توانند نزولات جوی را به چاه‌های موجود در خانه‌ها و اگر چاهی در خانه‌ای نباشد با هزینه کم و اندک چاهی را برای نزولات جوی کنده و در همان چاه نزولات را ذخیره نمایند. همگان در ایام زمستان شاهد هستیم که شهروندان برف‌ها را از بام خانه به کوچه‌ها برف‌روبی می‌کنند و در کوچه بانمک مخلوط می‌شود و به همین راحتی این نعمت بزرگ خداوند را در اولین گام آلوده می‌کنیم و شهرداری هم برف‌ها را به خارج از شهر هدایت کرده نمک به سفره‌های زیرزمینی ته‌نشین می‌شود و قسمت عظیمی از برف‌ها بخار می‌شود و ته‌مانده برف نمکی جذب زمین می‌شود. درحالی‌که با یک ساعت وقت می‌توان برف‌ها را در چاه ذخیره کرد و نزولات پاک را به سفره‌های زیرزمینی اضافه کرد.
بیشتر خانه‌ها در برخی از شهرها به حالت شیروانی است و می‌توان همه این نزولات را با هزینه حداقل مهار و ذخیره کرد. ذخیره نزولات جوی امری غیرممکن و هزینه بر نیست؛ بلکه با هزینه اندک و با کمی وقت نزولات جوی را در سفره‌های زیرزمینی ذخیره کرد.
لذا این یادداشت فقط طرح مسئله بود تا متخصصین امر در حوزه‌های مختلف به این مسئله خطیر توجه کنند. نهادهای مدنی فعال در حوزه محیط‌زیست در اولین گام در این باره پنل‌ها و سمپوزیوم‌های برقرار کنند.
مهندسان عمران برای ذخیره نزولات جوی در طرح پلان و نقشه‌های ساختمانی به ذخیره آب در سفره‌های زیرزمینی توجه و پیشنهادهای خود را عرضه کنند.
شهرداری‌های در اتاق فکر خود برای ذخیره آب در سفره‌های زیرزمینی بسته‌های فرهنگی و تشویقی را در صدور پروانه‌ها در نظر بگیرند.
بیش از همه شهروندان باید در این زمینه یعنی ذخیره نزولات جوی در سفره‌های زیرزمینی مشارکت حداکثری داشته باشند در واقع هر لیتر آب که در سفره‌های زیرزمینی ذخیره کنند بهترین و گران‌قیمت‌ترین سرمایه را برای خود و فرزندانشان در دل زمین ذخیره کرده‌اند و این سرمایه است که بقای بشریت را تضمین می‌کند.
انتهای پیام/ج